Son Güncelleme: 10 Aralık 2015 10:21 Türkiye Dil ve Edebiyat Derneği Osmancık Şubesi bu hafta eğitim ve öğretimi konu alan ‘Özgürlük Yazarları’ adlı filmin okumasını yaptı…

Kazım Sekili ve Mahmut Tökel’in yöneticiliğini yaptığı programda eğitim öğretim üzerine farklı fikirler dile getirildi. İdealist genç bir öğretmenin okulun ilk gününde çeşitli etnik kökenlerden gelen ve kafası ırkçılık düşüncesiyle dolu öğrencilerden oluşan bir sınıfa verilmesi ve tamamen nefret duygusu içinde, hayatta kalma savaşı veren bu öğrencilerle güçlü bir diyalog kuran ve onlara özgüven aşılayan bir öğretmenin mücadelesini anlatan bir film diyerek sözüne başlayan Kazım Sekili, “Bu değişimin gerçekleşmesinde sadece öğrencilerin önyargılarıyla değil, bürokratik engeller ve diğer öğretmenlerle de mücadele etmesi gerekecektir. Gerçek bir yaşamdan sinemaya uyarlanan bu film, ilham veren bir başarı öyküsüdür. Filmde rahatsız edici bir durum yahudi soy kırımının sık sık işleniyor olmasıdır” dedi. Mahmut Tökel, çetelere karışmış, hayattan kopmuş gençlerin eğitimle bir aile gibi olmasını film çok güzel anlatıyor. Filmde en önemli sahne sınıfta bir çizgi çekip her iki tarafta bulunan öğrencilere sorduğu sorular ile aslında aralarında hiçbir fark olmadığını gösterdiği sahnedir. Yoksul ve öfkeli insanların suça nasıl kolayca itildiğini gösteriyor. Herkes onları küçümserken genç bir öğretmen onlara kendilerine saygı duymayı öğretip onlara bir kimlik kazandırdı. Ve o çocukları başarıya taşıdı.”diye konuştu. Daha sonra karşılıklı konuşmalarda; Saygı görmediğinizi söylüyorsunuz. Olabilir ama saygı görmek için saygı göstermek zorundasın. Ölünce saygı göreceğinizi mi sanıyorsunuz? Öldüğünde ne olacak biliyor musunuz? Toprağın altında çürüyeceksin. İnsanlar yaşamlarına devam edip seni unutacak. Çürüdükten sonra gangster olup olmadığınızın ne önemi kalacak sanıyorsunuz? Okula gidip eğitim alın diyoruz. Sonra da öğrenemiyorlar, kaynaklarımızı harcamayalım diyoruz. Ben kahraman değilim. Hayır. Ben yapmam gerekeni yaptım çünkü doğrusu buydu. Hepsi bu. Hepimiz sıradan insanlarız. Ama sıradan bir sekreter, ev hanımı ya da genç kendi sınırlı imkânıyla karanlık bir odada ufak bir ışık yakabilir. Asıl kahramanlar sizlersiniz. Ben sadece hayatımı yaşayıp kendimi kötü hissetmek istemiyorum.